పిపీలకములు - (రాజమండ్రి రాతలు )

(" రాజమండ్రి రాతలు " సిరీస్ ఈ మధ్య రాజమండ్రి వెళ్ళినప్పుడు గమనించిన విషయాల మీద మదిలో సోది అన్నమాట  )

అర్ధమైంది . పిపీలకం అంటే చీమలని  . చిన్నప్పుడు, నాకేంటి ఎవరికైనా వడి వడిగా , కొంపలు ములిగిపోయినట్టు , టింగు టింగు మని వెళ్లిపోయే చీమలని చూస్తే అదో విధమైన ఆసక్తి . అయితే అన్ని సార్లు చీమల్ని అంత  దగ్గరగా , ఒక్కోసారి భూతద్దంతో పరిశీలించినా  , కనీసం ఒక్కసారి కూడా ఒక చీమని , ఇంకో చీమ డమాల్న గుద్దుకుని అంత  దూరం ఎగిరిపడటం , లేదా లుంగ చుట్టుకుని దారికి ఒక వైపుకు దొర్లుకుంటూ పడిపోవటం కనిపించలేదు . భలే  ఆశ్చర్యం వేసేది . బహుశా అది చీమలలో ఉండే క్రమశిక్షణ కావచ్చు లేదా స్కిల్ అవ్వొచ్చు .

డిట్టో అట్లాటి  స్కిల్ మా రాజమండ్రిలో  లూథరన్ చర్చి దగ్గర చూసి భలే భలే  అనిపించింది . కూడలిలో ఒక వైపు కోరుకుండ రోడ్ నుంచి , ఇంకో వైపు కంబాల చెరువు దగ్గర నుంచి , మరో వైపు పేపర్ మిల్ దగ్గర నుంచి , మరోటి అపోజిట్ వీధిలోంచి , డివైడరు కి ఉన్న ఒక చిన్న సందులోంచి అన్ని సైజులలో ఉన్న అన్ని వాహనాలు అవలీలగా అటు ఇటు వెళ్లిపోతుంటే వారెవ్వా అనిపించింది . నా వాహనం ఆ వాహనాలలో ఒకటైనప్పుడు భళారే అని నాకు నాకే అనిపించింది.

అలవాటులో పొరపాటు ( రాజమండ్రి రాతలు )

(" రాజమండ్రి రాతలు " సిరీస్ ఈ మధ్య రాజమండ్రి వెళ్ళినప్పుడు గమనించిన విషయాల మీద మదిలో సోది అన్నమాట  )

ఈసారి కూడా నన్ను పెంచి పెద్దచేసిన మా ఊరు (అముజూరు) వెళ్లి, మా పిల్లకి ( ఇప్పుడు కొంచెం పెద్దదై ఓ మోస్తరు ఇంగిత జ్ఞానం వచ్చింది కాబట్టి ) నేను చదివిన మా హైస్కూల్ , బోర్డు స్కూల్ ( ఎందుకు అలా అనేవాళ్ళమో నాకు ఇప్పటికీ తెలీదు  ) చూపించి , మాకు ఉండే వసతులు చూపించి ,మా కస్టాలు ఏకరువు పెట్టడం మొదలెట్టానో లేదో మా పిల్ల " బాబోయ్ ఇంక ఆపేయ్ నాన్నోయ్" అని క్లాసు పర్వానికి తెర  దించమని నిరసన ప్రదర్శించింది . మా ఇంటావిడ చదువు కూడా పట్నంలో కాన్వెంట్ చదువేమో , సానుభూతి ప్రదర్శించకపోగా "సదివేవులే పెద్ద కలెట్టరు సదువు " అన్నట్టు చూసేటప్పటికి క్లాసు పర్వానికి నిజంగా తెర దించాల్సి వచ్చింది .

        మా ఊరి గొల్లాలమ్మకి దణ్ణం పెట్టుకుని , ఎదురుగా ఉండే మా మాస్టారి ఇంటికి వెళ్లి కాసేపు మాటాడి , ఇంక వెనక్కి బయలుదేరి వచ్చేస్తుంటే మాస్టారు మా పిల్లతో బాగా చదువుకోవాలి మరి అని అంటుంటే అన్నేళ్ల అలవాటో ఏమో బుర్ర గంగిరెద్దులా ఊపి " బాగా చదువుకుంటాను మాస్టారు " అనేశా . ఇది విన్న ఇంటావిడ ఒకటే నవ్వు . ఆ తర్వాత మనిషి నిరంతర విద్యార్థి అని కవర్ చేశా కానీ పెద్ద లాభం లేకపోయింది .అలవాటులో అదన్నమాట

గుర్తుండిపోయారు ( రాజమండ్రి రాతలు )

(" రాజమండ్రి రాతలు " సిరీస్ ఈ మధ్య రాజమండ్రి వెళ్ళినప్పుడు గమనించిన విషయాల మీద మదిలో సోది అన్నమాట  )

గుర్తుండిపోయింది దక్షారామం భోగీశ్వరుడు అనుకుంటే పప్పులో కాలేసినట్టే ఎందుకంటే మరిచిపోయే ప్రసక్తే లేదు కాబట్టి . మొదటగా దక్షుడు ద్రాక్షగా ఎప్పుడు మారిపోయాడో తెలీదు కానీ దక్షారామం కాస్తా ద్రాక్షారామం అయ్యికూర్చుంది .  మా తూగోజీ ఒకింత ముందుకెళ్లి దాచ్చారం చేసేసింది . మా ఊళ్ళో అలాగే పిలుచుకునేవాళ్ళం ముద్దుగా.

భీమేశ్వరుడి దర్శనం దగ్గర, ఆ తర్వాత అమ్మవారి దగ్గర మరలా వెనకాల వీరభద్రుడి దగ్గర ఓ ఇద్దరు మనుషులని పదే పదే చూడటం జరిగింది . దర్శనం అయ్యిన తర్వాత అలవాటు ప్రకారం అమ్మవారి మండపం పక్కన కూర్చుని ఉంటే మళ్ళీ వాళ్లిద్దరూ గుడి చుట్టూ చేతులు పట్టుకుని పదే పదే తిరగటం గమనించాను .

ఆ ఇద్దరూ 55 ఏళ్ల పైబడిన ఓ ఇద్దరు వ్యక్తులు . ఇద్దరూ షర్ట్ టక్ చేసుకుని నాకైతే ప్రభుత్వ ఉద్యోగస్తులేమో అనిపించింది . చేతులు వదలకుండా పట్టుకుని నడవడం ఇంకా వింతగా అనిపించింది . పైగా ఒకాయన ఇంకొకాయనకు అమ్మ వారి ఎదురుగుండా ఉన్న బొట్టు పెట్టేవారు . 

మొదట్లో నాకైతే కొంచెం ఎక్కువయిందేమో అనిపించింది . తర్వాత ఆసక్తి పెరిగింది . కాసేపటికి కుతూహలం మొదలైంది . ఇంకాసేపటికి భలే ముచ్చటేసింది .చివరికి అలోచించి చిన్ననాటి స్నేహితులని , బహుశా ఎదో స్కూల్ లేదా కాలేజీ రీయూనియన్ పండగకి వచ్చి ఇలా ఇక్కడకి వచ్చి ఉంటారని నేను తేల్చి చెప్పేశాను .

నాకన్నా మా ఇంటావిడకి కొంచెం చొరవ ఎక్కువ కాబట్టి  తనే వెళ్లి వాళ్ళతో మేము గమనించింది అంతా చెప్పి , మీరు స్నేహితులా అని అడిగేసింది . వాళ్లలో ఒకాయన ఇచ్చిన సమాధానం నన్ను చాలా అబ్బురపరిచింది .వాళ్లిద్దరూ అన్నదమ్ములు . అంటే చేతులు పట్టుకుని నడిస్తేనే అన్నదమ్ముల ఆప్యాయతలు ఉంటాయా అని అడగొద్దు . అది చూసి తీరాలి . ఇప్పుడు ఉన్నా సమాజం , అన్నదమ్ముల ఆప్యాయతలుతో పోలిస్తే నాకు మాత్రం అంతకు మించి అనిపించింది . 

వెనక్కి తిరిగి వచ్చేసిన తర్వాత ఒక వింత గమనించాను . అదేంటంటే వాళ్ళ మొహాలు నాకు ఏదో చిన్నప్పటి నుంచి చూసిన మొహాల వలె ఇప్పటికీ చాలా స్పష్టంగా , మెదడులో కాకుండా , గుండెకాయలో నిక్షిప్తం అయిపోయినట్టున్నాయి . వాళ్ళని నేను బహుశా ముందు నుంచి ఒక రెండుసారులు చూశానంతే . పోకిరీ డైలాగులా ఎంత సేపు చూశామన్నది  కాదు,  నీ మనోఫలకం మీద ఎంత గాఢమైన ముద్ర వేశారన్నది ముఖ్యమని అనిపించింది . 

బహుశా రామ లక్ష్మణులేమో ..

అపుడో ఇపుడో ఎపుడో ( రాజమండ్రి రాతలు)

(" రాజమండ్రి రాతలు " సిరీస్ ఈ మధ్య రాజమండ్రి వెళ్ళినప్పుడు గమనించిన విషయాల మీద మదిలో సోది అన్నమాట  )

ఇది వినటానికి అంత వింపుగా లేకపోయినా , అంతో ఇంతో కంపుగా అనిపించినా ఇందులో జీవిత సత్యం దాగి ఉంది కాబట్టి  ఈ అంశం చెపుతున్నా . హార్వర్డ్ లో  చదివిన డాక్టరైనా చెప్పేదేమిటంటే మొదటి రుగ్మతకు మందు ఉంది కానీ రెండో రుగ్మతకు మందు లేదని . పైగా రెండింటికీ కార్భో హైడ్రేటుకి , ఫైబర్ కీ ఉన్నంత తేడా ఉందని. పాత రాతి యుగాల నుంచీ మల బద్దకాన్ని వ్యాధిగా పరిగణిస్తే , మల విసర్జన బద్దకాన్ని అనాదిగా మానసిక పరిపక్వత లోపించటంతో  పోలుస్తారు . అంటే ఒకరికి వెల్దామన్నా రాదు. ఇంకొకరికేమో వచ్చినా వెల్లబుద్దెయ్యదు. మరి ఈ రెండో లైఫ్ స్టైల్ డిసీజ్ కి మందు లేదా అంటే లేదు కానీ ఈ బద్ధకం వల్ల అపుడో ,ఇపుడో , ఎపుడో జరిగే ఒక ఆపలేని అఘాయిత్యం మాత్రమే పరిష్కార మార్గం చూపుతుంది 

( ఎందుకు ఇలా రాయాలనిపించింది అని అడగ గకపోవటం నాకు, మీకు, అందరికీ శ్రేయస్కరం 😊)

ఉలా ( రాజమండ్రి రాతలు )

(" రాజమండ్రి రాతలు " సిరీస్ ఈ మధ్య రాజమండ్రి వెళ్ళినప్పుడు గమనించిన విషయాల మీద మదిలో సోది అన్నమాట  ) 

అస్సలా అలా అనుకోవద్దు . ఇది స్పానిష్ కాదు . ఇండియాలో ఉన్న రెండు ముఖ్యమైన క్యాబ్ సర్వీస్ లన మిక్సీలో వేస్తే వచ్చినదన్నమాట .క్యాబ్ ఎక్కినప్పుడు డ్రయివర్ పక్కన కూర్చుని వాళ్ళతో ఏదో పిచ్చాపాటి మాటాడం అలవాటు . రాత్రిళ్ళు లేదా తెల్లవారుజామున మాటాడకపోవటం ప్రాణాంతకం కూడా . ప్రతీ సారీ కనీసం ఒక ఆసక్తికరమైన లేదా ఆలోచన రేకెత్తించే నిజమైన కథ ఒకటైనా వింటాను . ఈసారి రెండు విన్నాను 

మొదటిది మోతీనగర్ నుంచి కాచీగూడా రైల్వే స్టేషనుకి . ఇతను రావటమే ధూమ్ ధామ్ గా వచ్చారు . డోర్ తీసి లోపలి ఎక్కేలోపే ఒక వంద మాటలు నోట్లోంచి ప్రవాహంలా వచ్చేశాయి పక్కా హైద్రాబాదీ హిందీ లో . మరి మనదేమో "రఘుతాతా" విందీ  కాబట్టి ముందే సెలవిచ్చా మహాప్రభూ నాది చుట్టీపాత్ర హిందీ అని . అయినా "ఫికర్ న కో " అని ఇంగ్లీషులో మొదలెట్టారు . ఈయన ముస్లిం . నలుగురు అమ్మాయిలు . ఇద్దరు అమ్మాయిలని డాక్టర్ చదివిస్తున్నారు . మూడో అమ్మాయి బి ఫార్మసీ చదువుతోంది . చివరి అమ్మాయి 8 తరగతి చదువుతుంది . కేవలం కారు నడుపుతూ ఇది ఎలా సాధ్యం అని అర్ధం వచ్చేలా అడిగితే ఇంకా చాలా పనులు చేస్తానని , వీలు దొరికినప్పుడల్లా ఇది కూడా అని , కేవలం చదువే తన పిల్లల భవిష్యత్తుని మారుస్తుందని , నేను ఇంత సరదాగా కనిపించినా , చదువు దగ్గర చాలా స్ట్రిక్ట్ అని , అది నా పిల్లలకి కూడా బాగా తెలుసని చెపుతా ఉంటే భలే ముచ్చట వేసింది . ముఖ్యంగా సాయంత్రం  ఆరు గంటలకి ఆ లెవెల్లో ఉన్న ఎనర్జీ చూసి ఆశ్చర్యమేసింది .

రెండవది మోతీ నగర్ నుంచి ఎయిర్ పోర్ట్ కి వెనక్కి రావటానికి . సాధారణంగా ఈ ప్రయాణం ఒకపక్క కర్మభూమిని వదిలి వెళ్ళిపోతున్నామని మనసంతా కకావికలమై ఉంటే,  మరో పక్క మన ఇంటికి వెళ్ళిపోతున్నామనే ఆలోచన ఉపశమనాన్ని ఇస్తూ ఉంటుంది . ఆపీసు గుర్తొచ్చి మనసంతా పిసికేసినట్టు ఉన్నా రెక్క ఆడించాలి కదా మరి డొక్కాడటానికి . ప్రయాణం రాత్రి కాబట్టి డ్రయివర్ని కదలించాను . ఇది మరో ఉత్తేజపూరితమైన నిజమైన కథ . జీవితం ఆటో నడపటంతో మొదలయ్యి , క్రమంగా ఎలా ఎదిగారో , ఈరోజు ఎన్ని ఆస్తులు సంపాదించారో , ఎన్ని రాత్రులు కుటుంభానికి దూరంగా , కుటుంభం గురుంచి గడిపారో  చెప్పి ఏరోజు కూడా కష్టం కింద అనిపించలేదని , జీవితంలో ఎదుగుదల ఉండాలని చెప్పి , ఇదంతా తన సైడ్ బిజినెస్ అని పగలంతా ఒక డాక్టర్ దగ్గర పని చేస్తానని చెప్పేటప్పటికీ నాకైతే మతి పోయింది . 

ఇదంతా సగం ప్రయాణం అయితే , మరో సగం చేతులెత్తి మొక్కే కథనం . వాళ్ళ నాయన 45 రోజులు క్రితం కాలం చేశారని చెప్పి , ఇంక తన గురుంచి చెప్పటం మానేసి వాళ్ళ నాయన గురుంచి మాత్రమే చెప్పారు . బహుశా ఆ అరగంటలో " మా నాయన" అనే పదం ఒక 500 సార్లు అని ఉంటారు . చాలా సార్లు గొంతుక బొంగురు పోయింది నాన్న గురుంచి చెపుతుంటే , కళ్ళలో సన్నటి తేమ పొర . చివరగా ఆయన "సార్ ..ఇంత  కాలం నేను చాలా సాధించాను అనుకున్నాను కానీ మా నాయన పోయిన తర్వాత నేను ఏమీ కాదు సూన్యం అని తెలిసివచ్చింది " అని ఇంక ఏమీ మాట్లాడలేదు . నేను కూడా ఏమీ మాట్లాడించలేదు . అన్ని సంవత్సరాలు ఆయనకి అరగంట తెర మీద కనపడితే ,ఆ ఉద్వేగం చల్లబడటానికి ఆ మాత్రం సమయం అవసరం .

కన్న వారి మీద ప్రేమ, సంపదలలో ఉందో లేదా సంపదలతో సంభంధం లేని సంస్కారం లో ఉందో ..

కర్త - కర్మ - క్రియ ( రాజమండ్రి రాతలు )

(" రాజమండ్రి రాతలు " సిరీస్ ఈ మధ్య రాజమండ్రి వెళ్ళినప్పుడు గమనించిన విషయాల మీద మదిలో సోది అన్నమాట  )

ఇది కొట్టి పడేసేడంత చిన్న విషయం కాదు . అట్లాగని నెత్తి మీద వేసుకొని  పోట్లాడే అంత పెద్ద విషయం కాదు . కాకపోతే తప్పకుండా మనిషికి అట్టుడికి పోవడం , చేష్టలు ఉడికిపోవడం లాంటివి అంటే ఏంటో అనుభవ పూర్వకంగా తెలియజేస్తుంది. ఇక విషయానికొస్తే..

మొదటగా కర్త గురించి.ప్రపంచంలో కాంతారావు తర్వాత చిక్కడు దొరకడు మరొకడు ఎవడైనా ఉన్నాడంటే వాడే వీడు . వీడు చిక్కడు మాత్రమే కాదు చెక్కేవాడు కూడా. ప్రపంచం నిద్రించే వేళ వీడు తన సామాగ్రితో ఒక ఇంటి ముందు ప్రత్యక్షమవుతాడు. కోడి కూసేటప్పటికీ , కోడికి కూడా తెలియకుండా తను సృజించాల్సిన విషయాన్ని గోడమీద చెక్కి చక్కా వెళ్ళిపోతాడు.  

ఇప్పుడు కర్మ వంతు. సాధారణంగా రాత్రి జరిగిన ఈ సృజన ఆ ఇంటి వాడికి ఎవరో చెప్తే గాని తెలియదు. ఎందుకంటే ఇది ఇంటి బయట గోడమీద జరిగిన యవ్వారం కాబట్టి. ఇంటి ముందు నడిచి రోడ్డుమీద వెళ్లే వాడికి ముందు కనబడుతుంది.ఆ తరువాత ఏమి జరిగినా అప్పటికప్పుడు మాత్రం జరిగేది ఆ గృహస్తు గోడ మీద జరిగిన ఆ వికృత చేష్ట చూసి అట్టుడికి పోవడం.  ఇది చాలా వింత పరిస్థితి. పగవాడికి కూడా రాకూడనిది. ఈ విషయం మీద ఎంత పెద్దగా గగ్గోలు పెడితే ఆ గృహస్తు ఆ లెక్క కామెడీ అయిపోతాడు. కోపం , అవమానం , దిక్కు తోచనితనం, దిగ్భ్రాంతి లాంటి ఎమోషన్స్ శాంతించి కామన్ సెన్స్ ట్రిగ్గర్ అయిన తర్వాత తార్కికంగా ఆలోచించడం మొదలు పెడతాడు.ఉన్నవి రెండే మార్గాలు .మొదటిది పెయింటర్ కి కాంట్రాక్ట్ ఇచ్చి గోడమీద జరిగిన సృజనను చెరిపించుకోవడం లేదా మన గోడ ద్వారా సమాజ సేవ జరుగుతుందని వదిలేయటం.  దీనినే కర్మ అంటారు

ఇప్పుడు క్రియ గురించి. సాధారణంగా ఒక పని దొంగ చాటుగా చేస్తూ ఉంటే కాళ్లు చేతులు వణకటం సహజం. ఆశ్చర్యం ఏంటంటే వాడు ఈ పని  దొంగ చాటుగా చేస్తున్న, చెయ్యి ఏ మాత్రం వణకదు  . అక్షరాలు బత్తాయికాయల్లా గుండ్రంగా ఉంటే , అంకెలు అరమోడ్పు కన్నులతో మనవైపు చిలిపిగా చూస్తూ ఉంటాయి . ఇది నిజంగా వాడి టాలెంట్. దీన్ని మెచ్చుకోకుండా  ఉండలేము . 

అదే అందరికీ చిర పరచితమైన సెప్టిక్ క్లీన్ యాడ్. ఇల్లు పది లక్షలైనా లేదా , 10 కోట్లదైనా వాడి కంట పడ్డాదంటే గబ్బు లేవడం ఖాయం. మా ఊరి గొల్లాలమ్మ మీద ఆన ..ఈ యాడ్ వ్రాసేవాడిని ఇప్పటి వరుకు  , వ్రాస్తూ ఉండగా,  ఒక్కసారి కూడా చూడలేదు .